خُـرَّم آنـروز که اقـبـال به ما یـار شود            این دل بی‌خبر از غـیب خـبردار شود

ای دل انگار زمان اَرنی گفـتن توست            لَـن تَـرانی نـگـذاریـم که تـکـرار شـود

شب شب گفتن یا نور و یا قدّوس است            تا سحـر نـورٌ عـلی نـور مـددکار شود

سِرِّ محرم شدنت جز نظر رحمت نیست            سیـنـۀ فـاطـمـیـون محـرم اسـرار شود

عــبـد مـحـبـوبـۀ ذات ازلـی بــایـد شـد            بـنـدۀ اوسـت که از زمـرۀ ابـرار شود

به کجا سِیر کنی! علت هستی زهراست            کیست عاشق! که به این نام گرفتار شود

آنکه بـر معـرفت سـورۀ کـوثـر بـرسد

در حـقـیقـت به هـمه آل پـیـمـبـر برسد

ما همه قطره و زهراست که اقیانوس است            ای خوش آن بنده که با نور خدا مأنوس است

فاطمه بانوی سجاده نـشین سحـر است            گریۀ فاطمه نزدیک سحر ملموس است

بـینِ سـجـاده سحـرها که قـدم بـگـذارد            خاک محراب به خاک قدمش پابوس است

هـیچـگـاه این همه الله پرسـتـش نـشود            این نمازی است که ابلیس از آن مأیوس است

تا دعا کرد به همسایه، به ما فیض رسید            مستجاب است دعایی که به یا قدّوس است

این چه ذکری است که همتای علی می‌گوید            یا علی گوید و یا فاطمه اش معکوس است

مادر خلقـت و هم مادر بابا زهـراست            سایه‌اش بر سرِ ما، مادری‌اش محسوس است

حُبّ زهراست که صد مرحله فریاد رس است            دشمن فاطمه در آتش کین محبوس است

شب زهراست، دلِ ما ز شعف مالامال

باز کردند ملائک به سوی ما پر و بال

آنکه اوصاف خدا را به خدا تمثیل است            سایبان حـرمش بال و پر جـبریل است

محضرش مهبط وحی است و علی کاتب اوست            مصحفش بر همه آیات خدا تأویل است

آنکه در سـفـرۀ او مائـده آید ز بهـشت            سائل پشت درش حضرت میکائیل است

بخششی داشت که آغاز شب زندگی‌اش            همسرش گفت کرامات تو بی‌تعطیل است

قرص نانی هم اگر داشت به سائل بخشید            چه کمالی است که در علم و عمل تکمیل است

گفت بابـاش: فـدای تو و تـرتـیل شـبت            که خدا مستمع هر شب این ترتیل است

جـان پـیـغـمـبــر اکـرم نـرود بی‌اذنـش            این ردایی است که در کسوت عزرائیل است

دین شیعه ز سیاست که جدا نیست، یقین            هرکه با فاطمه شد، دشمن اسرائیل است

می‌رسد منتقـم حضرت زهـرا، مهـدی

کیست مشتاق شهادت که کند هم عهدی

می‌رسـد از حــرم سـلـسـلـۀ کـوثــرهـا            وصـف نـورانیِ منـصـوره ز بالاترها

آسمانی تر از این نـور، خدا خلق نکرد            فاطمه مادر خـورشید و مَه و اخـتـرها

فـاطـمه مـادر مجـمـوع امـامـان مبـین            اوست سـر سلـسلۀ نـوریِ پـیـغـمـبرها

سیزده آینه یک حضرت خورشید در آن            سیزده آیه و یک سوره، همه محشرها

خالقـش فـاطـمه را زهـرۀ زهـرا نامید            تا درخشد شب و روز از حرم حیدرها

اوست بازوی علی، روح دو پهلوی نبی            مادر خوب حسین و حـسن و دخـترها

یک تـنه اوست عـلـمدار همه دین خـدا            یک تـنه هـست حـریف هـمۀ لشگـرها

حکم او حکم خدا، طاعت زهرا واجب            بر هـمه سید و سالار و همه سـرورها

چون به محشر بگذارد قدم، از هیبت او            شود اعـلام سراسـر همه پائـین، سرها

مــادران شـهــدا طـاعـتِ او  را دارنـد            بـنویـسـیـم که تـبـریک به این مـادرها

روز میلاد خـمـینی است گواهی دیگر            دست زهـراست تـولای هـمه رهـبرها

مادر حجب و عفاف است حجاب زهرا            چـادر خاکیِ زهراست سر خـواهـرها

بشکند دست اجانب که به معجر نرسد            دست بـیـگـانه کـجا و حـرم مـعـجـرها

بـگـذاریـد بـمــانـنـد اشــارات گــریــز

من نگویم سخن از بزم مِی و لفظ کنیز